Phnom Penh- Takeo

7 november 2019 - Takev, Cambodja

Ik was op tijd wakker dus nu wel in het hotel kunnen ontbijten.

Fietsje opgezadeld en vertrokken naar Takeo een tocht van 80 km. 

Ik heb er ruim een uur overgedaan om de stad uit te komen. Het was een onvoorstelbare chaos. Er zijn gewoon geen regels. Als het korter is tegen het verkeer in dan doe je dat en als je gewoon even wil stoppen doe je dat vooral midden op de weg. Als het verkeerslicht op rood springt dan rijd alles nog een minuutje door en als je af wil slaan doe je dat ook gelijk. De rest wijkt wel uit. Inhalen doe zonder te kijken de rest kijkt wel uit. Maar gelukkig ze rijden op het irritante af langzaam. Als het moet kan ik iedereen inhalen met mijn fiets. 

De route vandaag was sowieso erg druk. 

Onderweg nog wat gegeten bij Seoul een Koreaans restaurant met de opzet van McDonalds. Maar hier was de taal wel een ding en aangezien ik de enige was en dus niks kon aanwijzen. Toen heb ik maar alle dieren op boerderij na gedaan en dat ging best goed. Dus ik dacht dat we klaar waren. Begint de serveerster enorm te slissen 😳. Nou ik wil geen slang om te eten maar ze bedoelde dat het een erg pittig gerecht was. Dus zachtjes terug geslist niet zo pittig. Het eten was gewoon weer lekker. 

Tijdens het fietsen ging mijn naafversnelling vervelend doen het enige onderdeel wat niet nieuw is aan mijn fiets en uit mijn andere fiets komt. Tijdens het fietsen gaat de naaf enorm ratelen. Het is toevallig ook het onderdeel wat niet te repareren is in Azië en ik heb ook nog eens een aparte uitvoering is. Niet voor een ketting maar voor een riem. Als de naaf stuk gaat is mijn vakantie min of meer over 🙀.

Maar schakelen en fietsen zelf ging goed alleen dat geluid. 

Dus toch ruim binnen de 4 uur aangekomen in Takeo. Hotel gezocht wat goed moest zijn. Hebben ze alleen kamers zonder ramen dat vind ik echt helemaal niks. Maar de prijs was oké en het is voor één nacht. 

Gelijk op internet het één en ander opgezocht over mijn Rohloff naaf. Wat blijkt een Rohloff naaf gaat nooit stuk 🤔. 

Hij moet alleen klappen krijgen😳. Dus gelijk mijn wiel eruitgehaald en de naaf een paar klappen verkocht🙀. Het is tenslotte Duits.

Wonder boven wonder lijkt het inderdaad opgelost te zijn. Maar morgen weet ik het zeker dan moet ik 85 km trappen. 

Ik ben het stadje ingegaan om wat te eten. Maar ik durf niet zo goed. Alles wordt verkocht langs de weg. Vlees en andere producten liggen in de zon en het stof van het verkeer. Dus zou het toch een Oreodiner worden. Die zijn namelijk langzaam opgewarmd in mijn tas. Maar om de hoek van het hotel toch weer prima kunnen eten

Foto’s