Ook dat nog. Geen geld, snipverkouden en bijna geen kamer

Voor het eerst deze reis zet ik geen wekker. Wat gaat er mis als je op vakantie je wekker moet zetten. Maar goed. 

Ik ben zo erg verkouden zodat ik mij helemaal niet lekker voel. Ik moet er nu niet aan denken om morgen zes uur op een boot te zitten. Het moet één van de mooiste boottochten zijn van deze reis maar nu even niet. Ik doe deze dag eigenlijk niks omdat ik geen energie heb. 

Ik zou hier twee nachten blijven maar ik boek een nachtje bij. Maar dat is niet zo simpel als het lijkt. “I want an extra night is that oke”. Extra???? I want to check out 12 of November. Yes check out twelfth o’clock. No twelfth of November. En zo ging het nog even door.

Dan maar even de moeder erbij. Maar dat lukt ook niet. Dan komt de dochter erbij gelukkig die kent meer dan drie woorden. You need to pay for that day. Oh really! Na betaald te hebben nog wat discussie over 9, 10, 11 en 12 november dat dat drie nachten zijn. Ja dit zijn echt drie nachten! Ze hebben vaak heel erg veel moeite met rekenen maar in een Guesthouse verwacht zulke discussies niet. 

Maar nu ik betaald heb heb ik ineens geen geld meer. Dan maar even pinnen. Ik zag een gloednieuwe ATM staan dus dat moet zeker lukken. Maar de ATM staat uit daarom lijkt hij zo nieuw hij is niet gebruikt. 

Gelukkig is er nog een. Maar daar kan ik niet pinnen die vindt mijn ING pas niet lief. Nou dat is een dingetje. Misschien kan ik in een resort met mijn creditcard geld opnemen. Maar eerst even kijken of mijn creditcard werkt in de ATM. Dat is erg duur pinnen maar ik moet wel geld hebben. Gelukkig de creditcard werkt dus gelijk een aantal keer achter elkaar gepind. 

Twaalf november ga ik met de boot dan moet ik nog twee etappes fietsen en dan ga ik de grens over naar Vietnam. 

Ik wist het van tevoren maar Vietnam wordt veel zwaarder fietsen dan wat ik tot nu gedaan heb. Daar maak ik mij toch wat zorgen over. Ik kwam een Canadees stel tegen bij de hijskraan die waren in Hanoi begonnen. Dat is het eindpunt van mijn reis. Die vonden het erg zwaar maar die waren wel ruim 15 jaar ouder dan ik. Dus er is nog hoop. Als het niet gaat moet ik met de bus als ik die kan vinden.

Blijkbaar is het wat later want nu zitten alle restaurants vol bol vol. Ik fiets even heen en weer om wat te zoeken en kom toch terecht naast mijn guesthouse. Blijkbaar heeft dit restaurant een goede naam want mensen staan bijna in de rij. In de keuken moet je kijken dat is een gigantische puinhoop maar het eten is uitstekend.