Op de koffie bij de monniken

Ik sta op tijd op om met Esther en Claire naar het klooster te gaan. Daar worden de monniken gevoerd, uuhh ze krijgen te eten wat ze onderweg naar het klooster hebben gekregen. Eerst moeten we 510 treden op dus mijn warming up heb ik gelijk gehad. We mogen erbij zitten, wel bijzonder om te zien etende monniken. We krijgen ook een soort ijskoffie met bruine gelatine blokjes dat ik daar zelf niet bedacht heb. Wel wat ongemakkelijk omdat ik vermoed dat die koffie gewoon is afgepakt van een van de monniken maar ja die hebben het onderweg ook maar gekregen. Gelukkig mogen ze niet klagen en niet praten tijdens het eten dus hebben wij een lekker bakkie pleur.

Ik ben op de fiets naar het klooster gegaan en heb toch iets van haast. Ik moet 75 km fietsen en dat beloofd geen vlakke weg te worden. Dus ik fiets snel terug naar het resort en bestel het grootste ontbijt en pak en bezak mijn fiets. 

Daarna het ontbijt wegwerken, nou zo groot vond ik het niet maar je kan hier wel even op fietsen. Na het afscheid van Claire en Esther gauw op de fiets. Eigenlijk ben ik heel veel te laat het is al10:00 uur geweest en netto zeker 5 uur fietsen, dus zonder stoppen en of eten. Daar komt gemiddeld nog ruim 2 uur bij. Ik wil niet in het donker fietsen door de jungle dat zie ik niet zo zitten.

De route is supermooi en landelijk. Ook erg rustig wat ik soms wat ongemakkelijk vind omdat er bijna niemand langs komt. Af en wat honden waar ik op de fiets geen fan van ben. Maar eigenlijk doen ze tot nu toe niks het is ook veel te warm om een blanke aan te vallen. Maar ik ben voorbereid, ik heb een Dazzer. Dat is een apparaatje wat een heel hoog geluid maakt wat ik niet kan horen maar de honden wel wat ze niet gezellig vinden. Ik heb het idee dat het werkt als de honden niet doof zijn.

Onderweg een aantal keer gestopt om te drinken en te eten. Op de meest afgelegen plek een ijsje gegeten. De eigenaresse blijkt uitzonderlijk goed Engels te spreken dus even zitten praten.

In deze route zitten een paar pitte klimmetjes van meer dan 15% dat is best heftig. De laatste 30 km is echt veel klimmen ik ben uren bezig om boven te komen. Gelukkig is mijn conditie best heel redelijk, ik kan gewoon blijven fietsen maar het is wel zwaar. Gelukkig is de laatste 15 km min of meer afdalen dus bereik snelheden van boven de 70 km/h. Dat schiet tenminste op. Dus ik kom nog op een normale tijd aan zoals het ernaar uitziet. Onderweg gaat het ook nog eens tropische regenen dus ik kom als een verzopen kat bij het resort aan. 

De receptie of restaurant ik weet ik niet maar er niet niemand. Achter mij hoor ik getik en er komt een oude vrouw aan met van die krukken die zonder handen blijven staat. Ze reageert totaal niet. Ergens uit een vaag hoekje komt een andere vrouw, heb je een kamer? Ja 600 bath en de sleutel. Ik heb niks in hoeven invullen, meestal vragen ze dingen waar ik niet op zit wachten. Bijv. je lievelingskleur of wat doe je eigenlijk hier.

Maar ik heb een uitstekende kamer groot en netjes. Omdat al mijn fietskleding nat is besluit ik alles uit te wassen. Nu wordt het toch echt tijd om wat te gaan eten het is 19:15. Maar op het resort kan je helemaal niet eten dus besluit ik maar te gaan fietsen. Maar het is super donker alles is dicht en er is helemaal geen licht dus dat vind ik nou niet echt leuk.

Toch vind ik een klein winkeltje die hebben instant noedels dat is in ieder geval iets maar wel erg weinig. Op het resort zie ik een vrouw toch maar even vragen of er nog ergens gegeten kan wordt ja bij de 7eleven vertaald haar dochter maar die is 4 km fietsen dat zie ik niet zitten op die donkere weg.

Dan maar de instant noedels maar ik heb geen kom en geen bestek. Dus in de keuken van de receptie een kom en bestek gepakt. Dat komt vast wel weer terug.

Blijkbaar vond de dochter het zielig dat ik niet genoeg eten had en dat is ook erg zielig. Dus die stonden voor mijn deur om mij naar de 7eleven te brengen met de auto. Dat is dus echt superaardig dus gelijk eten gehaald.