Water kruipt waar het niet gaan kan

Ik was gisteravond op tijd binnen want het begon te regenen en het heeft de hele nacht regent. 

Eerst even ontbijten, dat kon niet op het resort maar wel verder op in de straat. Daarna op jacht naar echte koffie. Dus ik kwam bij de Slow bar terecht en ik denk ook hier een vermoeden te hebben waarom het zo heet. 

Er stonden allemaal verschillende machines op de bar. Ik bestelde een cappuccino. Begint die koffie dame echt van alles uit de kast te trekken. De bonen worden gewogen en gemalen. De machine wordt apart met warmwater voorverwarmd. 

Daarna gaat de koffie erin en worden er aan de zwengeltjes gedraaid. Dus tien minuten later had ik een briljante cappuccino. Ik durfde er niet nog één te bestellen want dan kom ik te laat aan op mijn bestemming.

Terug naar het resort omdat daar de route begint. Maar het routeboekje klopt niet. Terwijl ik eigenlijk nooit een fout in die boekjes heb ontdekt. Gelukkig heb ik de route ook in mijn gps. Na wat gepuzzel blijkt dat er twee resorts zijn en die zijn door elkaar gehaald. Ik ben dus heel blij dat ik ook de digitale route heb. Want met alleen dat boekje was je er nooit uitgekomen en zou je de rest van leven hier vastzitten. Dus toch even een mail naar het reisbureau. 

Omdat het dus flink geregend had waren er wat plassen op de weg. Maar bij deze plas was een ware file (hele kleine file). Iedereen in het dorp stond te wachten. Maar ik moet hier toch echt rechtdoor. Dus held die ik ben fiets ik door het water. Maar het was onwijs diep. Bijna een halve meter en met tassen aan je fiets is dat heel zwaar fietsen. Die Thai aan de overkant vonden het prachtig die blanke sukkel. Dus er werd uitgebreid gefilmd. Ik doe of er niks aan de hand is en fiets gewoon door maar ik stond te soppen in mijn schoenen. Dat is echt niet lekker fietsen met natte schoenen. 

Gelukkig was er maar één klim maar die was ook echt heel steil 12%. Ik kon het net fietsen. Het leuke is wel dat ik naar beneden mijn snelheidsrecord heb gebroken, ruim 75km/h!

Ik ben aangekomen op het drielandenpunt, Thailand, Laos en Myanmar. Hier ben ik in 2016 ook geweest maar er is toch het een en ander veranderd. Ik moet nog maar 10km fietsen en dan ben ik in Chiang Saen. Ik fiets langs verschillende resorts en zoek degene met het mooiste zwembad. Wederom ben ik hier de enige. Ik kies voor een huisje in plaats van een kamer. Gelijk de vuile was gedaan en lekker buiten opgehangen.

Het stadje oogt wat saai overdag maar ‘s avonds komt het werkelijk tot leven. De hele boulevard langs de Mekong is één groot restaurant geworden. Je kan overal eten aan hele lage tafeltjes. Met handen en voeten wat eten besteld en gezellig opgegeten.